آنچه باید قبل از ازدواج بدانیم

موضوع: کفویت(1): همسر شما، همسفر شماست

معمولا در مورد کفویت(همتایی زن و مرد) چیز خاصی نخوانده‏ایم. در این اندک سعی میشود ابتدا یک نگاه صحیح در بحث همتایی زن و مرد در غالب سه مطلب اساسی خدمت شما تقدیم گردد و سپس به بررسی کفویتهای چهارگانه، کفویت جنسی، کفویت اعتقادی، کفویت ظاهری و کفویت خانوداگی خواهیم پرداخت.

همتایی را درست بفهمیم

معمولا وقتی سخن از کفویت زن و مرد به میان می‏آید، ما معنای آن را در نظر آورده و گمان میکنیم که بناست زن و مرد باید از هر نظر همتا و همانند باشند و یک به یک خصوصیات مرد را مقابل خصوصیات زن گذاشته و اگر یک جا همخوانی نداشت، میگوییم کفویت ندارند و دیگر تمام. اگر قد دختر خانم پنج سانت کوتاهتر از قدی بود که مورد نظر آقا پسر است، میگوییم اینها به هم نمیخورند یعنی کفو هم نیستند و این مورد را رها کرده و سراغ مورد بعدی میرویم. لازم دیدیم که سه نکته اساسی در این زمینه خدمت شما بیان نماییم که توجه به آنها، مفهوم صحیح کفویت را در ذهن ما ترسیم خواهد کرد.

تطابق صددرصدی غیرممکن است. همسر شما، همسفر شماست

هر چند انتظار می‏رود که زوجین در جنبه های مختلف همتای یکدیگر باشند ولی نباید فراموش کرد که هیچ گاه دو نفر کاملاً مثل هم نخواهند بود. باید بدانیم که اگر زن و مرد حدود 80 درصد به بالا توافق داشته و دارای خصوصیات و روحیات یکسان باشند، کفایت می‏کند و اصولا بیشتر از این مقدار معمولا ممکن نیست ولی آنچه مهم است توافق زوجین در کلیات و اصول و فروعات اصلی است. خلاصه زوجین باید اختلافات اساسی نداشته و حول یک محور جمع شوند.

نکته مهم این است که اگر نوع نگاه به زندگی مشترک، صحیح نباشد؛ ممکن است کوچکترین اختلافات، سبب بزرگترین مشکلات شود. اگر ما همسرمان را همسفر خود نبینیم، بیست درصد که هیچ، یک درصد اختلاف هم ممکن است مشکل‏زا باشد.

باید بدانیم که همسر ما، همسفر ما در زندگی دنیاست. همسفری که باید تا پایان عمر با او بوده و همراهش در مسیر زندگی پیش رویم. طبیعی است که برای انتخاب همسفر، تطابق صددرصدی بین دو نفر لازم نیست ولی لازم است که این دو نفر هدفشان یکی باشد، باید گرایشها و تمایلاتشان به هم شبیه باشد، باید خط قرمزهای همدیگر را رد نکنند، باید مکمل یکدیگر باشند، مثلا اگر شما کاستی در پیمودن مسیر دارید، همسفرتان باید آن را تکمیل کند و بالعکس. همسفرها باید به موقع برای هم گذشت کنند و خستگی‏های و دلتنگی‏های همدیگر را تحمل نمایند و سنگ صبور هم باشند تا بتوانند از هم انرژی گرفته و راه را به نهایت برسانند. باید نگاه ما به همسرمان نگاه یک همسفر باشد، نه نگاه یک پرستار یا کسی که ما حق داریم با او هر گونه که خواستیم برخورد کنیم و او هم باید ما را تحمل کند، همه نیازهای ما را تامین کند و هیچ هم نگوید.

با این نگاه، اختلافات جزئی مشکل‏زا نخواهد بود. در یک سفر، دو نفر می‏توانند همسفران خوبی باشند، علیرغم اینکه اختلافاتی هم دارند. هر چه سفر طولانی‏تر و فراگیرتر باشد، تطابق بیشتری لازم است ولی تطابق کامل نه ممکن است و نه لازم، در یک سفر و بین دو همسفر اصولی حاکم است که اختلافات را تبدیل به فرصت می‏کند و در طول سفر، با توجه به این اصول، همسفرها با پوشاندن ضعفهای همدیگر و دلجویی و حمایت از هم و ایثار و گذشت، محبتشان به هم افزون می‏شود و علقه و عاطفه بین آنها ریشه‏دار می‏شود. همه می‏دانیم که دو همسفر هیچ‏گاه از همدیگر متوقع نیستند، کار خود را به گردن دیگری نمی‏اندازند، خستگی های خود را به دیگری تحمیل نمی‏کنند و سعی می‏کنند که سفر را برای دیگری شیرین و مشکلاتش را آسان نمایند. اگر این اصول در زندگی حاکم باشد، اختلافات اندک بین زوجین نه تنها آسیب نیست بلکه فرصت است.

ادامه دارد….